Fase 1: Manuscript opsturen
- afkemarijevanmarrum
- 12 jul
- 3 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 24 jul
Op 16 maart stuurde ik—vol spanning, hoop en met klamme handjes—de eerste versie van mijn Engelse manuscript van Tagbox op. Na het aanleveren van het manuscript volgde...stilte. Wekenlang. Genoeg tijd om mezelf wijs te maken dat de uitgever mijn verhaal waarschijnlijk had gebruikt voor de open haard. Totdat op 2 juli, vijftien weken later, mijn telefoon ging. Ik zat toevallig net op de boot naar Vlieland toen de mevrouw aan de andere kant van de lijn zei:
“Goedemiddag, dit is Uitgeverij Boekscout. We hebben Tagbox gelezen en zijn enthousiast. We willen het graag uitgeven!”
Op dat moment zat ik dus niet op het puntje van mijn stoel, maar op een deinende veerboot, maar dat terzijde. Twee telefoontjes later kreeg ik het contract toegestuurd. En daar stond het dan, zwart op wit:
“Afke Marije van Marrum, nader te noemen: ‘de auteur’.”
Wow.
Na het tekenen van het contract kreeg ik toegang tot het auteursplatform van Uitgeverij Boekscout, waar ik de eerste volledige beoordeling van mijn boek vond:
“Als je me gisteren had verteld dat ik op het puntje van mijn stoel zou zitten door over een potje tikkertje te lezen, dan had ik je voor gek verklaard. Toch is dat precies wat jij met je boek hebt gedaan. Nu is Tagbox natuurlijk veel meer dan een gewoon potje tikkertje. Je speelt goed in op de kenmerken van jouw gekozen genre – denk aan The Hunger Games, The Maze Runner – maar tegelijkertijd geef je er een unieke twist aan. Je personages voelen realistisch, je houdt het tempo hoog en het bloedstollende einde laat je niet los. Dit is een boek dat me nog lang zal bijblijven.”
Vergeleken worden met The Hunger Games? Ik teken ervoor, letterlijk. Inmiddels durf ik zelfs al te hopen ik dat ik meer dan twee boeken ga verkopen (bedankt mem en Carmen).
Na het compliment dat mijn ego in één opmerking deed groeien tot een formaat groter dan Vlieland, kreeg ik ook nog wat minder heroïsche feedback: denk om je aanhalingstekens, witregels en interpunctie.
De komende zes weken kan ik niet alleen de feedback toepassen. Ook moet er een titel met passende subtitel, een annotatie, flaptekst en een auteursbiografie komen. Wat blijkt? Het boek zelf schrijven kost minder moeite.
Na dat eerste telefoontje adviseerde de uitgever mij om hun auteursbijeenkomst bij te wonen. Daar leerde ik alles over het productieproces, royalty’s en de pre-orders. Pre-orders? Daar gaat mijn idee om het boek geforceerd onder de neuzen te drukken van iedereen met een verjaardag zonder dat ze weten dat ik het geschreven heb.
En zo...
...bevindt Tagbox zich nu officieel in de redactie- en productiefase, op weg naar een heus papieren boek. Ik? Ik ben zo trots als een pauw. Al is het misschien meer een licht hysterische, onzekere pauw die af en toe bang is dat ze straks met een pallet boeken in de woonkamer zit. Maar hé, dan stuur ik Carmen er gewoon nóg eentje. Of twee.
Let op, wat er nu volgt is het gedeelte waarin blijkt dat ik bovenstaande niet alleen heb geschreven om jullie te informeren, maar ook omdat ik—lichtelijk opdringerig—mijn boek probeer aan te smeren:
Tagbox is een quick-paced, Young Adult actieverhaal waarin de hoofdpersoon ontdekt dat de grens tussen spel en werkelijkheid vervraagt, het gevaar is levensecht. Het verhaal schetst een herkenbare, bijna tastbare dystopie: onze eigen wereld, slechts een paar misstappen verwijderd van de veiligheid die we kennen, waarin een schijnbaar onschuldig spel uitgroeit tot een wrede vorm van controle en vermaak.
Enthousiast? Schrijf je in via de link of scan de QR-code voor een eenmalige, informatieve pre-order mail en wees als eerste op de hoogte van de ontwikkelingen rond Tagbox.
Opmerkingen