Een zeer gemiddelde groep met onbekenden

Of het nu een cursus duiken, BHV, sokken breien of een eerste schooldag is, een dag(deel) spenderen met een groep onbekenden is bijna gegarandeerd ongemakkelijk.

Zo’n dag begint dan ook vaak met een onvermijdbare ‘speelse’ activiteit om elkaar, zogenaamd ongedwongen, beter te leren kennen. De gemiddelde docent vindt het fantastisch om met een bal over te gooien om zo elkaars namen beter te leren kennen: “Ik gooi de bal nu naar jou ‘Toffe Tamara’”, want alleen een naam blijft uiteraard niet goed genoeg hangen. Een creatief bijvoeglijk voornaamwoord creëert de ultieme geheugensteun. Als je dan ook nog een beelddenker treft, is de ervaring compleet. Om je naam beter te onthouden zal hij of zij vragen of je een ludieke beweging of dans kan toevoegen aan het geheel. Goud.

Na een uur voelt het alsof je elkaar al jaren kent, je hebt immers al een spel gedaan en met elkaar gedanst. Tijd voor koffie. Je loopt met 80% van de groep naar het koffiezetapparaat om daar een geforceerde rij te vormen zodat je een oppervlakkig gesprek kunt voeren over het weer. Niets om je voor te schamen; been there, done that. Tot op het punt dat er twee mensen zijn die een toevallige overeenkomst hebben. Hetzelfde werk, dezelfde sportschool of dezelfde kennis in het koor van diens moeders beste vriendin. Prima, maar dit betekent wel dat je, wachtend op je koffie, een gesprek moet aanhoren over de recente opvoering van buurvrouw Gertruda in haar rol van schoonmaakster nummer 2 in het, door vrijwilligers georganiseerde, toneelstuk van de kerk. Na twee keer instemmend knikken en een keer te reageren met “oh echt?”, is de lol van zo’n gesprek er voor een buitenstaander snel vanaf.

Eenmaal terug in de lesruimte is het nog even wachten op die ene roker, voordat de dag voortgezet kan worden met de volgende activiteit op het lijstje, namelijk: “wat houdt de cursus in”. Op een eerste schooldag betekent dit bijvoorbeeld dat je uitgelegd krijgt hoe de digitale omgeving werkt. Hogescholen, FYI: dit is al-tijd gedoe. De docent is zelden goed voorbereid, zo’n omgeving is nooit bij iedereen hetzelfde en een kwart van de studenten kan niet inloggen. Het gevolg is chaos. De uitslover van de klas roept gemiddeld om de minuut dat hij het al heeft gevonden. De zogenaamd coole (lees: onverschillige) leerling let niet op, het kan hem namelijk geen moer schelen of de cursuscode wel of niet goed genoteerd staat. De stille leerling kijkt in paniek om zich heen in de hoop dat er iemand attent genoeg is om te vragen of het lukt en de grappenmaker maakt een gevatte opmerking over de te verwachten moeilijkheidsgraad van de opleiding of cursus inherent aan die van ‘sharepoint’ of ‘intranet’.

Als ook dit onderdeel afgesloten is, is het tijd voor de klapper op de vuurpijl: een gezamenlijke opdracht. Bij voorkeur eentje waarbij team building centraal staat zoals het bouwen van een zo hoog mogelijke spaghetti constructie met plakband en marshmallows. In alle eerlijkheid: Dit werkt wel. In de gemiddelde groep overwint het gezamenlijk doel de ongemakkelijkheid wat uiteindelijk resulteert in een geslaagde eerste dag en een groep die elkaar heeft leren kennen. Op naar dag 2 waar de ongemakkelijkheid het eerste uur weer volop aanwezig is!